Θα κάνω ένα review ενός βιβλίου που περιγράφει τις διαδηλώσεις και την επανάσταση με μια πιο χιουμοριστική νότα, αλλά δίνει πολύ τροφή για σκέψη. Ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο παρά ο Terry Pratchett με το βιβλίο Night Watch της σειράς του Δισκόκοσμου*.
Ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ένας αστυνομικός. Ο Sam Vimes. Βασικά o Sam Vimes πρέπει να είναι ο καλύτερος αστυνομικός που έχει περάσει ποτέ από τον Δισκόκοσμο. Ξεκίνησε από φτωχή οικογένεια και τώρα έχει ονομαστεί ιππότης και δούκας. Ο αστυνομικός αυτός ένοιωθε ότι ήταν πολύ τυχερός γιατί εκπαιδεύτηκε από έναν πολύ καλό αστυνομικό, αλλά και πολύ τίμιο άνθρωπο. Τελικά μαθαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο ίδιος ο εαυτός του όταν σε αυτό το βιβλίο γυρίσει στο παρελθόν. Σιγά μην του κάνανε κανονική εκπαίδευση… Εκεί συναντάει το νεαρό εαυτό του δόκιμο στο αστυνομικό σώμα καθώς αυτός αναλαμβάνει τα ηνία της διοίκησής του (αφού φυσικά φυλακιστεί στο ίδιο αστυνομικό τμήμα γιατί τον νόμιζαν για εγκληματία). Εκείνη την εποχή συνέβησαν και οι μεγάλες διαταραχές που οδήγησαν στην επανάσταση και στην αλλαγή του καθεστώτος. Αν και τελικά το καινούριο καθεστώς τα ίδια χάλια ήταν ενώ έδειχνε ότι και οι ανερχόμενοι κυβερνήτες υποκινούσαν με κάποιους τρόπους κάποια πράγματα. Κι όπως λέει ένα χιουμοριστικό, αλλά καλό quote από το βιβλίο:
«Μην έχεις και πολύ πίστη στις επαναστάσεις. Πάντα έρχονται και έρχονται ξανά πίσω. Για αυτό λέγονται επανα-στάσεις. Άνθρωποι πεθαίνουν και τίποτα δεν αλλάζει»
Αλλά ας μπούμε λίγο στο πως αντιμετώπισε και πως διαχειρίστηκε αυτός ο αστυνομικός τις διαδηλώσεις. Το θέμα του βιβλίου μοιάζει και κάνει πολλές αναφορές στο γνωστό Les Miserables. Όμως διαφοροποιείται αρκετά στο πως ενεργούν οι ήρωες. Όταν ξεκινάνε οι αναταραχές το αστυνομικό τμήμα του μαζί με τα άλλα αστυνομικά τμήματα βρέθηκαν στη θέση του αμυνόμενου. Οι διαδηλωτές είχαν βρει το στόχο τους. Εκεί πέρα όμως που καταστρεφόντουσαν τα άλλα αστυνομικά τμήματα από τα μπουκάλια με τις φωτιές που ρίχνανε οι διαδηλωτές, ο Sam Vibes μπόρεσε να προφυλάξει το δικό του. Πρώτα ζήτησε από τους φρουρούς του τμήματος να ανοίξουν όλα τα φώτα στις εισόδους, να ξεκλειδώσουν την πύλη και να αφήσουν ανοιχτές τις πόρτες. Τέλος να αφήσουν πίσω οποιοδήποτε όπλο είχαν πάνω τους.
«Μα αν μου επιτεθεί ολόκληρη συμμορία;» ρωτάει ένας.
«Και αν έχεις δηλαδή ένα όπλο μαζί σου, ας πούμε ένα σπαθί, απέναντι σε μια ομάδα από οργισμένους ανθρώπους, τι θέλεις να δουν; Εγώ θέλω να δουν τον κ. Τάδε, είναι ένας αξιοπρεπής νεαρός όχι και πολύ έξυπνος, αλλά ήξερα τον πατέρα του που τα πίναμε μαζί στην μπυραρία. Γιατί αν σας δουν ως δυο τύπους σε στολή με σπαθιά θα έχετε φασαρία. Κι αν σηκώσετε τα σπαθιά τότε θα έχετε πραγματικά μεγάλη φασαρία.»
Αυτή δηλαδή ήταν η κεντρική ιδέα στο καλωσόρισμα της κάθε επιτιθέμενης ομάδας. Ξέρετε ποιοι είμαστε, είμαστε άοπλοι, κτλ. Φυσικά έχοντας ένα επιβλητικό τόνο στη φωνή. Και πάντα να φαίνονται τα χέρια ότι είναι κατειλημμένα ας πούμε με ένα πούρο και ένα καφέ.
«Μοίρασε τους μια ζεστή σοκολάτα στο καθένα κι ανάψτε τους μια φωτίτσα να ζεστένονται. Για να μην κρυώνουν μέσα στο δρόμο νυχτιάτικα.»
Έδωσε εντολή ο αστυνομικός.
Όταν τα πράγματα σκούρυναν στους δρόμους. Ήρθε η εντολή από την κεντρική ηγεσία της αστυνομίας να πάνε να διαλύσουν τα οδοφράγματα. Είχε βγει πια όλο το πλήθος στο δρόμους. Αισθανόσουν το θυμό των διαδηλωτών από την πλευρά των αστυνομικών. Και το ξέσπασμα πάνω σε αυτούς. Οι μπουκάλες μολότοφ να σφυρίζουν καθώς περνάνε ξυστά από το αφτί τους. Και τότε αναρωτήθηκε ο αστυνομικός. Για μια στιγμή εμείς είμαστε εδώ για να προστατεύουμε τους πολίτες. Όχι να είμαστε εναντίον τους. Τι κάνουμε τώρα; Έβλεπε ότι οι άλλες αστυνομικές ομάδες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με αυτό τον τρόπο. Και τότε το αποφάσισε.
«Αστυνομικοί, δώστε τους ένα χεράκι. Θα φτιάξουμε το καλύτερο οδόφραγμα στην πόλη.»
Με αυτό τον τρόπο μπορούσε να προφυλάξει και τους ανθρώπους από πίσω, αλλά και να προσέχει να μην σκοτώσουν κανέναν από μπροστά από το οδόφραγμα αφού πια ήταν σύμμαχοι και μπορούσε να τους «ελέγξει» κατά μια έννοια. Τελικά ένωσε κι άλλα οδοφράγματα με το δικό τους. Και σκέφτηκε ότι υποτίθεται ότι η πόλη αμύνεται απέναντι στους διαδηλωτές. Η πόλη είναι μπροστά από το οδόφραγμα κι από πίσω του οι διαδηλωτές.Όμως:
- Αν υποθέταμε ότι η περιοχή πίσω από τα οδοφράγματα ήταν μεγαλύτερη από την περιοχή μπροστά από τα οδοφράγματα.
- Δηλαδή σαν να λέμε ότι περισσότεροι άνθρωποι ήταν μέσα στα οδοφράγματα μαζί με το μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης.
- Τότε δεν θα σήμαινε ότι οι διαδηλωτές μαζί με αυτόν τον αστυνομικό και τους συναδέλφους του θα βρισκόντουσαν μπροστά στα οδοφράγματα;
- Και επομένως δεν σημαίνει ότι κάνουν εξέγερση. Αφού είναι οι περισσότεροι και η πλειοψηφία δεν επαναστατεί.
- Αρά αυτοί είναι οι καλοί. Πάντα ήταν οι καλοί, αλλά τώρα επισημοποιείται κιόλας. Μαθηματικά.
Επομένως το σχέδιο ήταν να περικυκλώσουν με τα οδοφράγματα το κέντρο της πόλης που βρισκόταν το ανάκτορο. Έτσι στο κέντρο είχαν ένα πολύ μικρό τμήμα της πόλης και το υπόλοιπο μεγάλο κομμάτι της πόλης θα πήγαινε από πίσω από τα οδοφράγματα.. ή πια μπροστά 😉
Ενδιαφέρον ε; Φυσικά μετά κάλεσαν το στρατό κι έγινε ο χαμός…
* Ο Δισκόκοσμος είναι ένας κόσμος που έχει φτιάξει ο Terry Pratchett για να σατιρίσει τη λογοτεχνία της Φανταζύ. Είναι ένας πλανήτης σε σχήμα δίσκου, στηριγμένος στις πλάτες τεσσάρων ελεφάντων, οι οποίοι ελέφαντες στέκονται πάνω σε μια χελώνα που διασχύζει το σύμπαν. Κάτοικοι αυτού του πλανήτη είναι και οι μάγοι που προσπαθούν να δουν τι υπάρχει πια στο μυαλό της χελώνας και που πηγαίνει. Επίσης γέροντες ήρωες, ένας σύλλογος δολοφώνων, αλλά και κλεφτών κι ένα αστυνομικό σώμα που εκτός από τους κανονικούς ανθρώπους διαθέτει στο δυναμικό του ένα νάνο, ένα λυκάνθρωπο κι ένα πέτρινο γκόλεμ.
Έχετε Δυο Αγελάδες; 